Vandaag gaan we per tender van het schip af. Aan wal worden
we opgewacht door onze gids die ons voor gaat naar de bus. Dan volgt een
stadsrondrit waarbij we allerlei weetjes krijgen te horen zoals dat Belize pas
33 jaar bestaat en voorheen Brits Honduras heette, en dat het het enige land is
met 2 personen afgebeeld op de nationale vlag (een blanke “brit” en een donkere
“slaaf”) en dat het land bekend staat om de sinaasappels (verdwijnen
voornamelijk in Minute Maid) en diverse vissoorten (te proeven bij grote
Amerikaanse ketens als Long John Silver en Red Lobster).
We vervolgen de weg naar de Maya ruïnes bij Altun Ha en op
een gegeven moment verlaten we de geasfalteerde weg en komen op een klein
weggetje terecht. Onze gids vertelt ons dat dit voor ons een klein weggetje
lijkt, maar dat dit in Belize eigenlijk een 2-baans snelweg is…….gelukkig weet
hij ons ook te vertellen dat hierbij het recht van de sterkste geldt
ofwel het grootste voertuig en gelukkig zitten wij in een bus.
Aangekomen bij de Maya ruïnes kijken we rond, maar binnen 5
minuten krijgen we al een hoosbui over ons heen. In eerste instantie helpt mijn
Hema-pluutje nog, maar later niet meer. We zijn allemaal helemaal doorweekt en
daardoor valt dit bezoek letterlijk in het water, de gids blijft echter stug
doorvertellen en neemt ons overal mee naar toe.
Terug in Belize City wil iedereen zo snel mogelijk terug
naar het schip, maar omdat het tenderen een hele heisa is en wat tijd in beslag
neemt blijven wij toch nog even op the mainland. We kijken wat rond buiten de
cruise terminal. Maurice is overal helemaal “the man” met zijn grote camera en
hij wordt steeds weer aangesproken door diverse mensen. De vrouwen richten zich
vooral op mij en willen vanalles met mijn haar doen (vlechten en kralen erin),
maar ik pas.
Aan het einde van de middag gaan we weer per tender terug
naar het schip voor een goede douche en een middagdutje. Daarna dineren we en
’s-avonds gaan we naar een 80’s party in de Cosmopolitan Lounge.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten